استنلس استیل به دلیل مقاومت در برابر خوردگی، معمولاً بدون پوشش اضافی در محیط های متنوع، مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال ، در برخی شرایط ، اجزای سازه‌های استیل ممکن است به پوشش (رنگ) نیاز داشته باشند. روش های مختلفی وجود دارد که می‌توان برای آبکاری استیل استفاده کرد. سیستم‌های پوشش برای فولادهای ضد زنگ باید با دقت انتخاب شوند.در این مقاله شما عزیزان را با آبکاری استیل و انواع روش های آبکاری استیل از جمله (آبکاری الکترولیتی و آبکاری الکترولس) آشنا خواهیم کرد.

آبکاری استیل توسط عناصر مختلف میتواند انجام بگیرد:

آبکاری نقره،آبکاری طلا،آبکاری کروم،آبکاری روی،آبکاری برنجی،آبکاری مس، قلع کردن،آبکاری نیکل،آبکاری نیکل سیاه،آبکاری نیکل

روشهای آبکاری استیل

دو روش اصلی آبکاری الکترولیتی و الکترولس از روشهای رایج آبکاری استیل ضد زنگ است. در این دو روش اختلافات زیادی وجود دارد.

۱. آبکاری الکترولیتی

آبکاری الکترولیتی رایج ترین روش آبکاری فلز است. این روس شامل استفاده از یک جریان الکتریکی است که باعث می شود یک لایه نازک از فلز روی سطح لایه زیرین قرار گیرد. در آبکاری ، فلز آبکاری را باید به آند یک مدار الکتریکی وصل کرد (آند الکترود با بار مثبت است). لایه زیرین را باید به کاتد ، الکترود با بار منفی متصل کرد. سپس هر دو فلز آبکاری و زیرلایه در یک محلول مخصوص الکترولیتی بنام حمام آبکاری قرار می‌گیرد.

هنگامی که قطعات در حمام آبکاری استیل غوطه ور شوند ، یک جریان الکتریکی برای آند تامین ‌شود. این جریان اتمهای فلز آبکاری را اکسید کرده و در محلول الکترولیتی حل می کند. یون های فلزی حل شده در کاتد، احیا شده و روی لایه بستر قرار می‌گیرند. با تنظیم عواملی مانند ترکیب شیمیایی حمام ، دمای حمام ، میزان ولتاژ جریان ، مدت زمانی که جریان بین آند و کاتد اعمال می‌شود، میتوان نتیجه فرایند را تنظیم کرد.

۲. آبکاری الکترولس

آبکاری الکترولس جایگزین متداول برای آبکاری است. این روش آبکاری ، که به آن آبکاری اتوکاتالیستی نیز گفته می شود، نیازی به جریان الکتریکی ندارد. در عوض، یک واکنش شیمیایی باعث می شود که یک پوشش نیکل روی سطح فلز زیرین قرار می‌گیرد.

آبکاری الکترولیز به عنوان آبکاری شیمیایی نیز شناخته می شود، روشی برای آبکاری غیر گالوانیک است. این روش شامل چندین واکنش همزمان در یک محلول آبی است که بدون استفاده از نیروی الکتریکی خارجی رخ می دهد.

متداول ترین روش آبکاری الکترولس، آبکاری نیکل است. برای ایجاد این واکنش شیمیایی، فلز اصلی در حمام قرار دارد که حاوی نمک نیکل، هیپوفسفیت و سایر مواد شیمیایی است. این مواد سطح pH را کنترل کرده و روند را ثابت نگه می‌دارند. هنگامی که ماده پایه در حمام قرار می‌گیرد، به عنوان کاتالیزور عمل کرده و باعث می‌شود نیکل روی آن رسوب کند. این فرآیند کاملاً شیمیایی است و نیازی به برق یا تجهیزات اضافی ندارد. واکنش شیمیایی برای آبکاری نیکل به صورت زیر است:

در کاتد: Ni → Ni2 + + ۲e−
در آند: H2PO2 + H2O → H2PO3 + 2 H +

هنگامی که از روش آبکاری الکترولس استفاده شود، پوشش حاصل به طور معمول بسیار سخت و تخلخل آن کمتر از پوشش حاصل از آبکاری الکترولیتی است. این امر باعث می شود که این پوشش مقاومت بیشتری در برابر خوردگی داشته باشد. لازم است بدانید که آبکاری الکترولس برای محصولاتی که نیاز به مقاومت بالایی در برابر خوردگی و ساییدگی دارند ، محبوب است.

آبکاری آلیاژ نیکل – فسفر

یکی از گزینه‌ها برای آبکاری الکترولس شامل استفاده از آلیاژ نیکل-فسفر است. این آلیاژ برای مقاومت در برابر خوردگی ایده‌آل است. البته ذکر این نکته ضروری است که آلیاژ نیکل بور ، مقاومت بسیار خوبی در برابر سایش دارد. همچنین می‌توان سرامیک را به داخل پوشش تزریق کرد تا دوام آن بیشتر شود. قبل از شروع فرآیند آبکاری الکترولس ، بستر را باید با استفاده از پاک کننده های شیمیایی پاک کرد. سپس آن را درون محلول غوطه‌ور ساخته و مواد شیمیایی ضد اکسایش را اضافه می‌کنند. آبکاری الکترولس فرایندی ساده تری نسبت به آبکاری الکترولیتی است. این روش امکان بیشتری را برای کنترل این فرایند میدهد.